De Horse Remedy Tuin

De paardenmiddelentuin

Bij Horse Remedy zorgen we graag voor onszelf en voor anderen. Daarom willen we deze periode van afzondering aangrijpen om onze liefde voor de aarde en haar bronnen aan u door te geven, onze kennis te delen en, waarom niet, de ziel van een tuinier te ontdekken. We bieden je deze kleine verzameling van geneeskrachtige planten aan, die bekend staan om hun eigenschappen en die we dagelijks gebruiken. Zodat ook jij je eigen stukje paradijs kunt kweken.

1. Tijm (Thymus)

Tijm heeft zon nodig en groeit in het wild op de droge, rotsachtige bodems van de Middellandse Zee.

De plant kan worden vermeerderd door zaaien of worteldelen (in de lente), leggen of stekken (in de zomer). Elk voorjaar kan de plant worden gehalveerd om nieuwe groei te stimuleren.

Om in potten te kweken, gebruik je poreuze grond. Tijm heeft een hekel aan vocht, dus zet hem op een verhoogde plek zodat het water weg kan lopen. Na de bloei moet hij gesnoeid worden.

Het is aan te raden om de planten ongeveer om de drie jaar te vernieuwen om te voorkomen dat de stengel te houtachtig wordt en de bladeren hun smaak verliezen.

     2. Munt (Mentha)

Munt houdt van goed bevochtigde grond, bij voorkeur in de halfschaduw (hoewel hij gemakkelijk ergens anders kan worden geacclimatiseerd).

Hij verdraagt veelvuldig snoeien en verwijderen. Hij kan soms zelfs invasief zijn in de tuin. Om te voorkomen dat zijn uitlopers de tuin veroveren, hoef je alleen maar het gebied af te bakenen waar hij zich verspreidt, ofwel door hem direct in een pot te begraven, of door een rotbestendig, stevig element zoals leisteen of baksteen in de grond te laten zakken om hem van de rest van de tuin te scheiden.

       3. Fenegriek (Trigonella foenum-graecum)
Fenegriek is een kruidige en geneeskrachtige plant met veel deugden. Het is een lid van de familie van de eiwitrijke peulvruchten, met erkende honingachtige deugden, vooral door zijn sterke, muskusachtige geur, die sommige mensen zelfs vergelijken met de geur van een geit! Hij bloeit van april tot juli. Fenegriek verbruikt stikstof uit de grond en heeft dus geen kunstmest nodig. Fenegriek groeit gemakkelijk in gazons of braakliggende grond: de plant is vrij droogtetolerant en houdt vooral van een zonnige plek en niet te zware, lemige grond.

Idealiter wordt het geplant in de herfst, net nadat de zaden zijn uitgekomen. De geweekte zaden kunnen ook direct in het substraat worden gezaaid in het midden tot het late voorjaar, als de wintervorst voorbij is.

       4. Berenknoflook (Allium ursinum)
Deze wilde versie van knoflook vermenigvuldigt zich gemakkelijk op koele, schaduwrijke plekken. Hij kan gemakkelijk worden genaturaliseerd in onze tuinen, bijvoorbeeld onder bomen. Het heeft veel toepassingen in de moestuin, zowel medicinaal als culinair: het is een oude plant, gebruikt door de Kelten en de Germanen, die nu zijn nobele reputatie aan het herwinnen is.

Deze plant gedijt goed op vochtige, schaduwrijke plaatsen en in humusrijke grond. Je vindt hem bijvoorbeeld in tapijten in bepaalde bossen. Verwar hem echter niet met de vele giftige soorten die erop lijken.

         5. Framboos (Rubus idaeus)

Deze struik behoeft geen introductie, met zijn vele deugden en onmiddellijk herkenbare vruchten, en bloeit van mei tot oktober.

Plant hem op een schaduwrijke tot halfschaduwrijke plek in lichte, frisse, rijke grond. Bij voorkeur tussen november en maart.

De sappige bessen waar hij beroemd om is, worden geoogst tussen eind juni en oktober. Hij kan worden geplant als een vrijstaande haag of, voor de meer nauwgezetten onder ons, aan draden die over twee niveaus zijn gespannen op +- 50 cm van de grond en 1 m van de grond.

       6. Zwarte bes (Ribes nigrum)
Deze struik, die oorspronkelijk uit Noord-Europa en Azië komt, wordt net als de framboos graag in rijke grond en op een schaduwrijke plek geplant. Hij wordt 1,50 m hoog, is redelijk winterhard (koudebestendig) en kan het best in de herfst geplant worden. Hij vermenigvuldigt zich op natuurlijke wijze door gelaagdheid, maar kan ook worden gestekt in de herfst.

Zwarte bessen zijn zeer rijk aan vitamine C; ze bevatten ook veel vezels, waardoor ze licht verteerbaar zijn. Je kunt er likeur, siroop, sap, sorbets, coulis of jam van maken, net wat je het lekkerst vindt.

       7. Brandnetel (Urtica)

Een ruderale plant, maar brandnetel is niettemin een echte schat! Brandnetel wordt gebruikt in fytotherapie, als purine of in de keuken en is ook een uitstekende bio-indicator van je bodem: hij gedijt goed in de rijke, vochtige bodems van gematigde streken (in bossen, langs rivieroevers, enz.). Brandnetel is een teken van een hoog ijzer- en organisch stofgehalte in de bodem. Brandnetel is rijk aan voedingsstoffen en dus een gemakkelijk beschikbare bron. En raad eens? Er is zelfs een techniek om ze te plukken zonder jezelf te prikken: "gewoon" van onderaf pakken.

       8. Paardenbloem (Taraxacum)
Meerjarige planten die in de volle zon of halfschaduw groeien, met vlezige wortels die tot meer dan 50 cm diep in de grond doordringen, waardoor ze de intense vorst in koude streken kunnen weerstaan.

Wist je dat? Hoewel de naam verwijst naar de vochtafdrijvende eigenschappen van de plant (bedplassen, si....), staat de gewone paardenbloem ook bekend als dent-de-lion, vanwege de gebogen vorm van de bladeren.

Deze naam wordt ook in andere talen gebruikt: Dandelion in het Engels en dente di leone in het Italiaans.

      9. Heermoes (Equisetum arvense)
Bij Heermoes is voorzichtigheid geboden! Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen heermoes (de soort waar we in geïnteresseerd zijn) en zijn neef, heermoes, die zeer giftig is! En helaas komt heermoes vaker voor. Naast hun verschillende habitats, zoals hun respectieve namen aangeven, kunnen we ze onderscheiden door naar de stengels te kijken: als de bladeren en aren tegelijkertijd groeien, is het heermoes. Akkerpaardenstaart daarentegen begint met stengels met alleen aren. Deze worden dan vervangen door stengels met bladeren. Helaas draagt de heermoes in het beginstadium van zijn groei geen aren.

Er zijn andere manieren om ze van elkaar te onderscheiden, maar dit vereist meer details dan de beknopte aard van deze gids toelaat. Als je ook maar de geringste twijfel hebt, pluk hem dan niet.

Wist je dat? In de oudheid werd heermoes aan de staart van paarden bevestigd om de vliegenwerende werking te versterken. Andere bijnamen zijn "paardenstaart", "kattenstaart" en "vossenstaart".

     10. smalle weegbree (Plantago lanceolata)

Dit "onkruid" is volledig eetbaar. De jonge bladeren zijn rauw lekker en de rijpere worden het best gekookt gegeten. Ze komen veel voor in onze streken en zijn ongeveer 30 cm lang. Ze zijn opportunistisch en groeien op veel verschillende blootstellingen en bodems.

Wist je dat?

De bijnaam, het 5-gestikte kruid, komt van verschillende legendes over de oorsprong van deze plant. Een ervan is dat een heer, zo rijk als de wereld, beloofde te trouwen met het jonge meisje dat het mooiste kant voor hem maakte. Om geen trucjes uit te halen, zou het kant voor zijn neus genaaid moeten worden.

Alle meisjes in het koninkrijk pakten hun naalden en gingen op weg naar het kasteel. Op één na: een jong meisje dat stapelverliefd was op de Heer huilde haar ogen uit omdat ze niet kon naaien. Zwervend door het platteland met zelfmedelijden kwam ze een elf tegen die haar een naald gaf en zei dat ze naar de Heer moest gaan. "Vraag hem om 5 strengen gras en naai ze aan elkaar zo stevig als je je kunt voorstellen om je hart aan het zijne te naaien. Ze voldeed. De Heer, geboeid door zowel de schoonheid van het jonge meisje als door haar naaiwerk, koos haar uit en liet deze prachtige naad planten, die in het hele Koninkrijk werd gereproduceerd.

     11. Meidoorn (Crataegus laevigata)

Deze kleine boom komt veel voor in het wild en zal met zijn eenvoudige schoonheid je tuin opfleuren met zijn lentebloemen.

Hij komt veel voor in heggen op het Europese platteland en bloeit in mei. Hij is niet erg selectief wat betreft bodem en blootstelling en gedijt in een grote verscheidenheid aan omgevingen. Hoewel de takken bijzonder scherpe doornen hebben, worden ze door vogels zeer gewaardeerd om hun vruchten.

    12. Wilg (Malva moschata)

De dotterbloem behoort tot de grote Malvaceae familie, samen met zijn neefjes de hibiscus en de stokroos, waarmee hij een zekere gelijkenis deelt.

De bloemen bloeien van juni tot september en zijn eetbaar. De vruchten worden fromageons genoemd (naar hun ronde, kaasachtige vorm) en hebben een smaak die lijkt op die van hazelnoten. Zorg ervoor dat je een paar vruchten aan de plant laat zitten, want dit zijn de zaden die de plant in leven houden.

     13. Moerasspirea (Filipendula ulmaria)

Groeit op vochtige plekken, rivieroevers en greppels langs weilanden en is een uitstekende honingplant.

Naast de vele bestuivers die het aantrekt, is het vooral populair bij mooie gouden spinnen. Zijn andere naam, Valse Spirea, was de inspiratie voor de naam van een zeer populair medicijn - heb je het herkend? Deze plant is erg populair in de keuken en in de fytotherapie en zou meer dan 40 toepassingen hebben.

     14. Bedstro (Galium aparine)

Dit onkruid, beter bekend onder de zachte naam "Lievevrouwebedstro", heeft veel deugden die het waard zijn om te kennen.

Het gedijt goed op vochtige, nitraatrijke kleigrond en wordt vaak aangetroffen in dezelfde biotoop als brandnetels. Het is een indicator van de eutrofiëring van een omgeving en een van de ruderale planten die je gemakkelijk bovenop andere planten vindt die het graag bedekt. De welbekende kleverigheid van de plant, en meer bepaald van zijn vruchten, zorgt ervoor dat hij zich gemakkelijk verspreidt.

     15. Duizendblad (Achillea millefolium L)

Dit overblijvende kruid van de Asteraceae familie ontleent zijn naam aan de Griekse mythologische held Achilles. Er wordt gezegd dat hij het gebruikte om zijn wonden en die van zijn soldaten te genezen. Vandaar de andere naam voor deze mooie plant: soldatenkruid.

Deze kosmopolitische jonkvrouw van het noordelijk halfrond is niet kieskeurig: ze is een heliofiel en heeft weinig nodig: bermen, braakliggende grond of weiden, veel gebieden zijn geschikt voor haar groei. Een ander voordeel is dat het een uitstekende honingplant is.

      16. Citroenmelisse (Melissa officinalis)

De naam komt van het Griekse "melissophullon", wat "bijenblad" of "bijengras" betekent. Ze gedijt zowel in de zon als in de schaduw en houdt van koele grond. De plant kwam al voor en werd gekweekt in middeleeuwse tuinen. De karakteristieke zoete citroengeur moet niet verward worden met die van de sterkere Aziatische citronella. De witte bloemen maken van deze mooie plant een natuurlijke honingversterker.

Vroeger lokten imkers zwermen naar een nieuwe bijenkorf door er citroenmelisse in te wrijven.

     17. Roomse kamille (Chamaemelum nobile)

Wat het gebruik ook is - medicinaal, culinair of cosmetisch - deze plant behoeft geen introductie! Hij bloeit van juni tot september en gedijt goed op de droge, zanderige, kiezelrijke bodems van medio-Europese weiden, die begraasd en zelfs overbegraasd worden. Hij kan worden verward met Matricaria Kamille: ook hier is een goed gevoel voor observatie (of sourcing van gerenommeerde professionals) nodig om hem te plukken.

     18. Korenbloem (Centaurea cyanus)

Deze sliertige soort, vaak een onkruid in graanvelden, is lid van de Asteraceae familie. Hij bloeit van april tot november. Hij geeft de voorkeur aan kleiachtige zandgrond, maar past zich toch vrij goed aan in een nogal variabele omgeving. En toch is hij achteruitgegaan (of zelfs verdwenen) uit zijn natuurlijke habitat. Maar hij is soms nog te vinden langs de randen van onze landweggetjes.

Voor de goede orde: de Franse korenbloem is een symbool van herdenking en solidariteit met veteranen, oorlogsslachtoffers, weduwen en wezen, wanneer je hem als reversspeld draagt.

Voor paardenremedie - Charlotte Bouvier