Zijn maagaandoeningen echt de oorzaak van gedragsproblemen bij paarden ?
Gepubliceerd op 08-01-2025
In de veterinaire praktijk voor paarden wordt maagaandoening, in het bijzonder het equine maagzweer syndroom (EGUS), vaak beschouwd als de belangrijkste oorzaak van gedragsproblemen bij paarden. Toch betekent de correlatie tussen maagzweren en ongewenst gedrag niet noodzakelijkerwijs dat er een causaal verband is. Dr. Ben Sykes, een dierenarts gespecialiseerd in maagziekten bij paarden, wijst erop dat een groot deel van de paarden, vooral die in risicovolle omgevingen zoals racepaarden of topklasse sportpaarden, maagzweren heeft zonder dat ze gedragsproblemen vertonen.
Gedragskenmerken die vaak aan EGUS worden toegeschreven:
Het is gebruikelijk om maagzweren te associëren met verschillende klinische symptomen bij paarden. Onder deze symptomen bevinden zich gewichtsverlies, een slechte vachtkwaliteit, aversief gedrag tijdens het rijden, moeite met het aansingelen en nerveus of schrikachtig gedrag. Deze tekenen kunnen echter ook het gevolg zijn van andere aandoeningen en zijn niet altijd indicatief voor de aanwezigheid van maagzweren.
Dr. Sykes herinnert eraan dat, hoewel maagzweren vaak voorkomen (het wordt geschat dat 50 tot 70% van de paarden ermee te maken heeft), het nog moeilijk is om te bewijzen dat deze zweren verantwoordelijk zijn voor alle gedragsproblemen die bij paarden worden waargenomen. De simpele aanwezigheid van zweren betekent niet dat het paard noodzakelijkerwijs gedragsproblemen vertoont die door deze aandoening worden veroorzaakt.
Een bredere benadering om gedragsproblemen te begrijpen:
Dr. Sykes benadrukt dat wanneer een paard een vreemd of problematisch gedrag vertoont, het essentieel is om pijn als een mogelijke oorzaak te overwegen, voordat men zich uitsluitend richt op EGUS. Een volledige veterinaire evaluatie, inclusief een beoordeling van kreupelheid en de gezondheid van de mond, is cruciaal. Paarden kunnen bijvoorbeeld lijden aan musculoskeletale pijn of mondziekten, wat kan leiden tot gedragsproblemen zonder dat maagziekten een rol spelen.
Daarnaast hebben verschillende studies aangetoond dat er verbanden bestaan tussen EGUS en bepaalde paardenrassen, vooral sportpaarden van topniveau, zoals springpaarden en racepaarden. Bijvoorbeeld, racepaarden met maagzweren (in het bijzonder de glandulaire vorm van EGUS) waren bijna vier keer zo waarschijnlijk om onder de verwachte prestaties te presteren. Interessant genoeg hadden topklasse sportpaarden, die vaak beter worden beheerd, lagere percentages van maagaandoeningen dan nationale niveau paarden, wat in eerste instantie tegenintuïtief lijkt.
De rol van chronische pijn en aangeleerd gedrag:
Een andere belangrijke dimensie van het diagnostische proces is het begrip van chronische pijn en aangeleerd gedrag. Paarden zijn intelligente dieren en kunnen bepaalde activiteiten, zoals het aansingelen of de voorbereiding op het rijden, associëren met pijn. Deze associatie kan leiden tot gedragingen die aanhouden, zelfs nadat de oorspronkelijke pijnbron is verholpen. Dr. Sykes benadrukt dat in dergelijke gevallen het problematische gedrag misschien niet te maken heeft met actuele pijn, maar eerder met een aangeleerd gedrag dat voortkomt uit eerdere pijnervaringen.
Daarom is een rigoureuze benadering van de diagnose essentieel. Zodra de bron van de pijn – of die nu maaggerelateerd, musculoskeletaal of mondgerelateerd is – wordt vastgesteld, moet de dierenarts ook overwegen dat het paard mogelijk negatieve gedragingen heeft ontwikkeld die zijn gekoppeld aan deze pijn in het verleden. Deze gedragingen kunnen aanhouden, zelfs na het wegnemen van de fysieke oorzaak, en vereisen vaak een gedragsmatige benadering naast medische behandeling.
De stappen in de veterinaire evaluatie:
Wanneer een eigenaar zich met gedragsproblemen bij een paard tot een dierenarts wendt, begint Dr. Sykes altijd met een kreupelheidsonderzoek. Hoewel dit vreemd lijkt voor een specialist in maagzweren, eindigen veel van zijn paarden met een diagnose van kreupelheid, die aanzienlijk bijdraagt aan het waargenomen gedrag. Na bevestiging van de mogelijke aanwezigheid van maagzweren via gastroscopie, voert de dierenarts ook een mondonderzoek uit om andere mogelijke oorzaken van pijn, zoals mondzweren of tandproblemen, uit te sluiten.
Na het analyseren van al deze factoren kan de dierenarts een nauwkeuriger diagnose stellen. Soms lijdt een paard aan zowel maagzweren als musculoskeletale pijn. Deze holistische benadering maakt het mogelijk om alle bijdragen aan het gedrag te identificeren en aan te pakken.
Conclusie:
Hoewel maagzweren vaak voorkomen bij paarden, zijn ze niet noodzakelijk de oorzaak van alle gedragsproblemen. Wanneer een paard gedragsproblemen vertoont, is het van cruciaal belang om pijn als de primaire oorzaak te overwegen. Een grondige evaluatie en een brede benadering van de mogelijke oorzaken zullen helpen om de onderliggende factoren nauwkeurig te identificeren en het welzijn van het paard te verbeteren. Dr. Sykes concludeert dat het belangrijk is om een stap terug te nemen en alle mogelijke pijnbronnen in overweging te nemen, niet alleen EGUS, om een snelle en accurate diagnose te stellen en het algehele welzijn van het paard te verbeteren.
COMMENTAAR
Nog geen opmerkingen.
Alleen geregistreerde gebruikers kunnen opmerkingen plaatsen.